ben asmalımescitte en sevdiğim yerde.asmalımescitte.
Düşüncelere dalmaktan nefret ediyorum.Uzun yolculuklardan da...Gerçek olan herşeyin yalan ve yalan olan herşeyin gerçek olmasından çok hoşlanıyorum.Etkilendiğim herşey beni derinleştiriyor.Ve bu derinlik beni korkutuyor.Çünkü başka insanların gözlerinde bu derinliği görmüyorum.Bu derinliği içlerinde göremiyorum.İçi boş insanlarla konuşmak istemiyorum.Onlarla olan diyaloglardan beslenemiyorum.Hemen koşmaya başlıyorum.İçimdeki derinliği de zaten onlara anlatamıyorum.Anlatsam anlamazlar.Kimse anlamaz.Hiçkimse... Mutluyum ama.Çok mutluyum...Sebepsiz bi mutluluk sahibiyim.Sebebi yok.Kötü geçen her günün sonrasında güneş açar ya, aynen öyle hissediyorum.Güneş açmış gibi...
pazartesi sen nasıl bi günsün böyle?
