Bugün haksızlığa uğradım...Ondan bütün yaşam enerjim gitti.Hatta bian intiharı düşündüm.Okadar nefret ettim bulunduğum andan ve yerden ve zamandan...Hayat ömür törpüsü insanlarla dolu.Ve bu insanlar sanki hayatı zorlaştırmak için yaratılmışlar.Siz nekadar çabalarsanız çabalayın huzursuz etmek ve çamur atmak için mutlaka birileri oluyor.Bazen görünmez olsam yada buralardan temelli gitsem bidaha kimseyi görmesem,kimsenin beni üzmesine ve hayatımı zorlaştırmasına izin vermesem diyorum..Ama olmuyor.Engeller çıkıyor.Kendini geçiyorsun ama dış engeller bi yerde dokuzuncu kattan betona çakılmışsın hissiyle yüzüne çarpıyor...Koşuyorsun...Çabalıyorsun...Yoruluyorsun.Bazen bütün çabalar boşa gidiyor.Bazen okadar çok deniyorsunki artık yoruluyorsun.Bende öyle bi noktadayım.Artık çıkmaz sokak gibi geliyor.İnsanlar mı deli yoksa ben mi deliriyorum...Bazen keşke hiç büyümeseydim diyorum.Hayat ne güzeldi çocukluğumda.Şu hayat bazen çok ağır geliyor.kafama tokadan başka bişey takmak istemiyorum ama insanlarla muhatap olunca olmuyor.
Bugün uğradığım ve geçmişte birikmiş haksızlıkları da ilahi adalete teslim ediyorum.Umarım gün olur devran döner.Çünkü hayatımda uğradığım haksızlıklardan ve iftiralardan çok sıkıldım.Çok.
